پیکرتراشی طرح آهو اثر استاد نصر اصفهانی

هنر پیکر تراشی با چوب

پیکرتراشی هنری است که بر روی چوب خلق می شود. هنرمند پیکرتراش طرح هایی زیبا از پیکر انسان و حیوان را با استفاده از چوب ایجاد می کند. بد نیست بدانید این هنر از زمان های دور در بین ایرانیان رواج داشته است .

پیدایش و آغاز هنر پیکر تراشی که رشته یی از آموزش هنری است دنباله ی صنعت و هنر کوزه گری و سفال­سازی می باشد که آریاهای ایرانی از زمان بسیار دور با آن آشنایی داشته اند.

کوزه گرانِ این دوره در فن قالب ریزی نیز مهارت داشته اند و شکل ابتدایی مجسمه ها را با گل به وسیله قالب ریزی تهیه می کرده اند.

هنر پیکر تراشی

در آغاز برای تقدیم هدایا و نذر به پیشگاه رب النوع به خاطر امید و حمایت از اغنام و احشام انواع مجسمه های جانوران را به وسیله ی قالب ریزی می ساخته اند .

اینگونه مجسمه ها و پیکرهای ابتدایی گلین مربوط به طبقات اولیه سیالک از نظر هنری و تناسب اجزا بسیار جالب است و تخصص و مهارت سازندگان آن­ها را در این رشته از هنرها می رساند.

در طبقات بعدی سیالک، علاوه بر مجسمه های سفالین، مجسمه های برنزی نیز دیده می شود و در مقایسه با مجسمه های پیشین روشن می سازد که در چند هزار سال قبل، کسانی که این مجسمه ها را می ساخته اند، از دانش های نسبتاً غنی مربوط به هنر مجسمه سازی برخوردار بوده اند.

باید این مجسمه ها را محصول کار افرادی دانست که در فن و هنر پیکرتراشی استادی و مهارت قابل توجهی داشته و تحت نظر مربیان و استادانی ماهر و دانش آموخته، آموزش دیده اند.

اورارتوهای آریایی نیز مانند اسلاف خود در زمینه های هنری از جمله حجاری و پیکر تراشی پیشرفتهای شایانی داشته اند.

ساخت مجسمه یا ایده از طبیعت

در میان اشیا به دست آمده در ناحیه حسنلو مجسمه هایی پیدا شده و می رساند که هنرمندان آن دوره سعی کرده اند که شکل مجسمه ها را با طبیعت اشیا وفق دهند و جنبه ی تخیلی آن­ها بسیار کم باشد.

مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر همگذاری یا ریخت دادن به اشیا است و ممکن است در هر اندازه یا با هر سازمایه‌ای (مصالحی) و یا تکنیکی انجام گیرد.

به فراورده‌های این هنر تندیس، پیکره یا مجسمه گفته می‌شود. هر پیکر سه بعدی که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده را می‌توان تندیس نامید.

هر شکل دادنی مجسمه‌سازی نیست بلکه باید در ورای آن، یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری وجود داشته باشد.

یونانیان، خدایان متعدد خود را بصورت مجسمه در معابد خود قرار می‌دادند و آن­ها را پرستش می‌نمودند. مجسمه‌های سنگی و برنزی بیشماری نیز از قهرمانان خود در میدان‌ها و معابر عمومی می‌گذاشتند.

مصریان عقیده داشتند که روح هر انسانی پس از مرگ به این جهان برمی‌گردد و برای اینکه آن روح سرگردان نشود مجسمه‌هایی از سنگ یا برنز یا چوب یا گچ می‌ساختند و در مکان‌های امنی قرار می‌دادند و چون آن مجسمه‌ها کاملاً شبیه اشخاصی که مرده بودند ساخته می‌شد.

به عقیدهی آنان روح به آسانی می‌توانست در آن­ها جای گیرد. افزون برآن مصریان نیز خدایان خود را بصورت موجوداتی در سنگ یا برنز مجسم می‌کردند و در معابدشان قرار می‌دادند. ایرانیان پیش از اسلام، دارای مذهبی بودند که به توحید خیلی نزدیک بود.

هرودت که ایرانیان دوره هخامنشی را به هم میهنان خود در کتابی با عنوان «تاریخ» معرفی نموده تعجب می‌کند از اینکه ایرانیان برای خدایان خود معبد و مجسمه‌ای نمی‌سازند و می‌گوید آن­ها برای انجام آیین‌های مذهبی خودشان روی بلندی‌ها می‌روند و خداوند خود را به این طریق پرستش می‌کنند.

شروع کار مجسمه سازی با چوب

برای شروع کار مجسمه سازی با چوب در مرحله اول باید چوبی را در اندازه مناسب برای ساخت مجسمه مورد نظر خود انتخاب کنیم.
در مجسمه های بزرگتر می توانیم از چند قطعه چوب برای ساخت مجسمه استفاده کنیم.
همچنین نوع چوب در کیفیت مجسمه چوبی تأثیر بسیار زیادی دارد؛
چوب درختان پهن برگ سخت تر به شکل دلخواه در می آیند.
اما از کیفیت و دوام و درخشش و طول عمر بیشتری نسبت به سایر چوب ها برخوردارند.

چوب های نرم تر ممکن است راحت تر مورد حکاکی و شکل دادن قرار بگیرند اما بیشتر در معرض آسیب قرار دارند و از دوام کمتری برخوردارند.
پس از انتخاب جنس چوب، با استفاده از وسایل نجاری فرم دلخواه را به چوب می دهیم.
پس از کنده کاری های لازم و رسیدن به طرح دلخواه می توانیم از چسب چوب برای چسباندن قطعات مختلف چوب استفاده کنیم.
همچنین برای زیباتر شدن مجسمه چوبی می توان با استفاده از رنگ به زیبایی آن افزود.
و در نهایت با استفاده از روغن های طبیعی می توان به مجسمه چوبی جلا بخشیده و از آن در مقابل خاک و رطوبت محافظت کرد.
استفاده از روغن همچنین موج درخشندگی و جلای بیشتر چوب می گردد.
برای محافظت بیشتر و افزایش دوام و کیفیت مجسمه چوبی می توان از یک لایه موم بر روی آن استفاده کرد.